Niedawno opublikowane badanie w czasopiśmie Nature Medicine wykazało potencjalną skuteczność, bezpieczeństwo i tolerancję terapii wspomaganej MDMA (MDMA-AT) w porównaniu do placebo w leczeniu osób z umiarkowanym do ciężkiego zespołem stresu pourazowego (PTSD).
PTSD dotyka rocznie około 5% populacji Stanów Zjednoczonych i stanowi wyzwanie dla leczenia ze względu na czynniki takie jak podtyp dyssocjacyjny i nawracające traumatyczne doświadczenia. Tradycyjne terapie, wraz z dopuszczonymi przez FDA selektywnymi inhibitorami wychwytu serotoniny (SSRI), często mają ograniczoną skuteczność i wysokie wskaźniki rezygnacji. MDMA-AT, który wpływa na pamięć strachu i promuje zachowania społeczne, wyłania się jako obiecująca alternatywa.
Aby zagwarantować szerokie znaczenie terapii MDMA-AT, konieczne jest dalsze badanie jej skuteczności u różnych grup, które zazwyczaj są niedostatecznie reprezentowane w badaniach klinicznych.
Badanie przeprowadzono na trzynastu placówkach, a uczestnikami były osoby w wieku 18 lat i starsze, które miały umiarkowany lub bardziej ciężki stan PTSD. Uczestnicy zostali randomizowani do otrzymywania MDMA-AT lub placebo podczas terapii trwającej przez trzy miesiące. Niezależni oceniający, nieświadomi szczegółów badania, oceniali nasilenie objawów PTSD, korzystając z kwestionariusza CAPS-5 (Klinicznie Administrowana Skala PTSD).
Wyniki badania wykazały, że MDMA-AT znacznie zmniejszył objawy PTSD u uczestników po 18 tygodniach leczenia. Miał również pozytywny wpływ na upośledzenie funkcjonalne, zwłaszcza w sferze rodziny, życia społecznego i zawodowego. Spośród osób z grupy MDMA-AT, 86,5% wykazało klinicznie istotną poprawę.
Pod koniec badania, 71,2% uczestników z grupy MDMA-AT już nie spełniało kryteriów PTSD, w porównaniu do 47,6% w grupie placebo. Czynniki takie jak ryzyko nadużywania substancji, traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa i podtyp PTSD nie miały istotnego wpływu na wyniki. Jednak historia stosowania SSRI była związana z poprawą wyników leczenia MDMA-AT. Uczestniczki płci żeńskiej oraz osoby z określonym wynikiem depresji na początku badania również odnotowały poprawę wyników, niezależnie od rodzaju terapii.
Uczestnicy z grupy MDMA-AT zgłaszali pozytywne efekty emocjonalne i fizyczne, co prowadziło ich do przekonania, że otrzymali lek. Z kolei osoby z grupy placebo zauważyły brak zauważalnych efektów, co skłaniało je do przekonania, że otrzymały placebo.
Podczas badania większość uczestników doświadczyła łagodnych do umiarkowanych skutków ubocznych, takich jak zmiany w rytmie serca i ciśnieniu krwi, zgłaszano również skutki uboczne psychiatryczne, takie jak lęki i bezsenność. Jednak większość tych skutków ubocznych była łagodna do umiarkowanej, a nasilenie myśli samobójczych było rzadkie.
Podsumowując, to badanie podkreśla potencjał terapii wspomaganej MDMA jako obiecującej opcji leczenia dla osób z umiarkowanym do ciężkiego stanem PTSD. Zachęca ono do dalszych badań w celu potwierdzenia skuteczności tej terapii u różnorodnych populacji.
Źródło: Ten artykuł opiera się na badaniu opublikowanym w czasopiśmie Nature Medicine, pełne badanie można znaleźć tam.
