Badacze z Uniwersytetu w Lund odkryli obiecujący biomarker dla choroby Parkinsona i innych zaburzeń związanych z niedoborem dopaminy w mózgu. Biomarker o nazwie dekarboksylaza DOPA (DCC) okazał się podwyższony u osób z chorobą Parkinsona i innymi chorobami związanymi z dopaminą. Co interesujące, badacze zauważyli również, że poziomy DCC były podwyższone u osób z chorobą Parkinsona wiele lat przed wystąpieniem objawów.
Badanie polegało na analizie tysięcy białek u 428 osób, przy użyciu zaawansowanych technik umożliwiających jednoczesne pomiaru w małej ilości próbki. Wyniki pokazały, że pacjenci z zaburzeniem w układzie dopaminergicznym mieli podwyższone poziomy DCC, niezależnie od stadium choroby. Co ważne, ten biomarker można mierzyć we krwi, co czyni go potencjalnym narzędziem do nieinwazyjnej diagnozy choroby Parkinsona.
Wyniki zostały dodatkowo potwierdzone w dodatkowej grupie 152 osób, a próbki osocza krwi od 174 osób również wykazały znaczne zwiększenie biomarkera. Jest to obiecująca wiadomość, ponieważ obecne metody wykrywania uszkodzenia układu dopaminergicznego, takie jak badania kamer PET, są kosztowne i dostępne tylko w specjalistycznych klinikach.
Błędna diagnoza neurodegeneracyjnych chorób mózgu stanowi poważne zagrożenie, ponieważ objawy mogą przypominać sobie nawzajem. Znalezienie bezpieczniejszych i bardziej dostępnych narzędzi diagnostycznych jest kluczowe dla odpowiedniego leczenia. Badacze są przekonani, że markery krwi, takie jak DDC, będą odgrywać centralną rolę w przyszłości, umożliwiając wczesne wykrywanie i interwencję przed wystąpieniem objawów.
To przełomowe badanie daje nadzieję na poprawę diagnozy i spersonalizowane leczenie pacjentów z chorobą Parkinsona i innymi zaburzeniami związanymi z dopaminą. Poprzez identyfikację konkretnych biomarkerów możliwe będzie opracowanie ukierunkowanych terapii, które będą skupiały się na przyczynach tych chorób.
Źródła:
– Pereira, J.B., et al. (2023). DOPA decarboxylase is an emerging biomarker for Parkinsonian disorders including preclinical Lewy body disease. Nature Aging. doi.org/10.1038/s43587-023-00478-y.
– Uniwersytet w Lund
